maandag 24 september 2012

8 weken gezond leven!

Acht weken. Zo lang ben ik vandaag dag op dag bezig met suiker- en vetarm te eten. Kortweg: gezond te leven. Even een beetje terugdenken over wat ik bereikt heb intussen.




  • Ik voel me veel fitter. Ja, ik heb nog eens luie momenten, maar je moet me niet meer zo overdreven pushen om eens een wandeling te maken, of om eens een tochtje te gaan fietsen. Terwijl dat voorheen wel dikwijls het geval was. Ik geniet er ook meer van.
  • Ik heb geleerd om water te drinken. Voorheen dronk ik hele dagen Cola-light of Cola-zero. Natuurlijk had ik toen ook dikwijls meer zin ik koekjes en snoep, want ik bleef me zoetigheid drinken.
  • Alles smaakt beter. Ergens is dat een beetje logisch. Als je hele dagen frisdrank drinkt, raken je smaakpapillen min of meer gewoon aan zoet. Nu kan ik enorm genieten van een pompelmoes te eten, terwijl ik dat voorheen veel te bitter vond. Een pompelmoes is trouwens heerlijk als het warm is.
  • Ik heb voorlopig geen last meer van migraine. Vroeger had ik regelmatig last van migraine. Komt het nu omdat ik zoveel mogelijk suikerpieken  probeer te vermijden, geen idee, maar het is leuk meegenomen natuurlijk.
  • Voorheen had ik de eerste dag van mijn menstruatie echt last van enorme vermoeidheid. Gelijk wat ik eet, wat ik deed, ik bleef me moe voelen tot de volgende dag. Dit is ook heel veel verminderd. Ik ga niet zeggen dat ik het niet meer voel, maar het hindert me niet meer in mijn dagelijkse doen.
  • De weegschaal natuurlijk. Het getal op de weegschaal gaat iedere week naar beneden. En hoe! Soms ben ik wel eens boos op de weegschaal omdat er meer af gaat dan ik verwacht had. Alhoewel het natuurlijk leuker is dan wanneer er bij zou komen.
  • Als gevolg van wat de weegschaal me vertelt: mijn kleren. Ongelooflijk. Alles past beter, of wordt me zelfs te groot. Ik kan terug in broeken, die ik voorheen in de kast liet hangen, omdat ik er toch niet meer in paste. Dit is voor mij echt een plezier om te ontdekken. Ik kan het dan ook niet laten om meteen mijn dichte omgeving op te hoogte te stellen.
  • Organisatorisch is het een beetje moeilijker, maar dat went ook wel. Als ik bij mijn vriend ga slapen, moet ik telkens zorgen dat ik bruin brood mee heb (zijn mama koopt enkel wit, omdat ze daar geen bruin brood eten), dat ik mijn eigen yoghurtje meeneem. Als ik daar een broodmaaltijd wil nuttigen moet ik dan ook alweer aan mijn magere kaas denken. En als ik daar gekookt mee-eet, moet ik zelf ook een beetje meer opletten op wat ik mij neem, hoe het bereid is. Naar school gaan: zorgen dat je genoeg water hebt (dat kan je uiteindelijk ook wel kopen aan de automaat, of in een winkel, maar dan heb je weer die verleidingen), fruit, broodmaaltijd. Maar dat is een zaak van een gewoonte. Binnen een half jaar ben ik dat allemaal al zo gewoon dat ik er niet meer bij stilsta.
  • Wat ook leuk is, en onrechtstreeks een gevolg van het veranderd eetpatroon, zijn de complimentjes die ik krijg. Mensen die me vertellen dat ze heel veel respect hebben voor wat ik doe. Of mensen die oprecht geïnteresseerd zijn.
  • Er zijn mensen die me ook vragen of ik niet het gevoel heb dat ik dingen mis. Nee, eigenlijk niet. Ik heb nu zelfs het gevoel dat ik me voorheen dingen ontzegd heb. Het klinkt raar, ik 'mag' veel dingen niet meer eten/drinken, en toch heb ik het gevoel dat ik me vroeger tekort gedaan heb. Ik heb er geen duidelijke verklaring voor, misschien noemen ze dit wel de 'klik' die je nodig hebt als je aan zo een drastische wending in je leven begint?
Kortom: ik ben blij dat ik hier op tijd mee begonnen ben, en ik denk echt niet dat ik het snel zal achterwege laten. Ik weet nu dat ik me na een plotse inname van suiker niet zo lekker meer voel, en dat is voor mij al stimulans genoeg om voor een gezond alternatief te kiezen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten